تحلیل پایداری سازه های فروشویی توده ای با روش جزء به جزء

سازه فروشویی توده ای واحد نخست فرآیند هیدرومتالورژی در روش فروشویی توده ای میباشد. در این سازه ها ارتفاع نهایی توده خاک اکسیدی حدود80 تا 100 متر بوده که به صورت پله های 5 تا 15 متری روی بستر شیبدار قرار میگیرد. ناپایداری و لغزش توده های فروشویی موجب خسارت های سنگین مالی و زیست محیطی میشود. بنابراین بررسی پتانسیل لغزش توده ضرورری بوده و در صورت ناپایداری، ارائه طرح پایدارسازی برای آن الزامی است. برای پایدارسازی شیب بخش هایی از بستر توده را کاهش می دهند. با توجه به اینکه مساحت بستر این سازه ها در حد کیلومتر مربع می باشد، کاهش شیب بستر پر هزینه خواهد بود. بنابراین تشخیص دقیق محلهاییکه لازم است شیب آنها کاهش یابد و نیز تعیین میزان کاهش شیب از اهمیت ویژه ای برخوردار بوده و موجب صرفه جویی اقتصادی می گردد. کاربرد تمامی روش های تحلیل پایداری شیب های خاکی در سازه های فروشویی توده ای، فقط ضریب اطمینان پایداری توده را ارائه می دهد و با استفاده از نتایج این روش ها نمی توان محل هایی از بستر سازه که نیاز به کاهش شیب دارند تشخیص و میزان کاهش شیب را تعیین نمود. در این مقاله، روش جدیدی تحت عنوان تحلیل پایداری جزء به جزء ارائه می شود. سپس روابط مربوط به کاربرد این روش در سازه های فروشویی توده ای اشتقاق و چگونگی استفاده از نتایج این روابط مورد بررسی قرار می گیرد. با استفاده از نتایج کاربرد این روش در سازه های فروشویی توده ای، می توان با صرف زمان کم، بطور دقیق بخشهایی از بستر توده که لازم است شیب آنها کاهش یابد، تشخیص داد و میزان کاهش شیب را نیز بدست آورد. از دیگر مزیت های این روش نسبت به سایر روش های تحلیل پایداری شیب های خاکی تعیین ارتفاع مجاز اسید و محل ترک کششی در توده فروشویی می باشد.